Je kindje wegbrengen naar het kinderdagverblijf, het eerste stukje loslaten van je meest kostbare bezit. Ondanks dat je weet dat dat moment er gaat komen, valt het voor veel papa’s en mama’s niet mee.
Begrijpelijk, na maanden alle tijd voor je kindje/gezin te hebben gehad is het nu weer tijd om te gaan werken. Waar je eerst nog samen kon gaan wennen op het kinderdagverblijf, is het nu dan echt tijd om afscheid te nemen. “Afscheid nemen. Zo zwaar als het klinkt, voelt het voor sommige papa’s en mama’s ook echt. Logisch natuurlijk! Maar afscheid nemen, hoe doe je dat nou eigenlijk?”
In dit geval is er geen gouden tip of regel die er voor zorgt dat het perfect gaat. Elk kind is anders maar ook het gevoel van de papa of mama die het kind weg brengt is anders en dit is allemaal van invloed. Ben je zelf onrustig? Verdrietig? Kijk je er tegenop? Dit is heel normaal, maar wel belangrijk(of in ieder geval heel fijn) om uit te spreken tegen de leidster die de overdracht gaat doen. Kinderen, hoe klein ze ook zijn, kunnen heel gemakkelijk het gevoel en de zorgen die jij hebt oppikken en daar ook onrustig door worden. Op het moment dat ze op het kinderdagverblijf weten hoe jij je als ouder voelt, kunnen ze daar makkelijker op inspelen.
Het is belangrijk om te kijken naar wat het kind aangeeft, wat voor de een werkt kan voor de ander juist het tegenovergestelde effect hebben. Dus, ook al is die gouden tip er niet er zijn wel een aantal handvatten die het misschien wat makkelijker maken.
- De (in mijn ogen) belangrijkste!
Ga nooit weg zonder iets te zeggen! Hoe moeilijk het ook is om te zien dat je kind verdrietig wordt omdat je weg gaat. Weggaan zonder iets te zeggen is nooit de oplossing! Stel je eens voor; je gaat met een vriend/vriendin een dagje weg en ineens verdwijnt die persoon zonder iets te laten weten. Op dat moment ga je gaat zoeken en wilt weten waar die persoon is. kinderen hebben dat ook, zo klein als ze zijn, ze worden onrustig en vaak blijft dit gevoel/ deze onrust langer hangen dan het verdriet wanneer je als ouder zegt dat je gaat.
- Bereidt je kindje voor ;
Vanaf het moment dat je thuis de dag op start, kan het helpen door te benoemen wat er gaat gebeuren. “vandaag ga je bij de kindjes en bij juf …… spelen. Een kind kan zichzelf zo vast een beetje voorbereiden op wat er gaat komen.
- Gebruik een vaste volgorde;
Ook hier blijft het belangrijk te benoemen wat je doet. “We gaan jouw schoentjes uit doen, de jas aan de kapstok hangen en kijk eens (juf) …. is er ook al. Kom dan gaan we samen binnen kijken.” Door steeds een vaste volgorde aan te houden wordt het voor het herkenbaar en dit ritueeltje kan veiligheid bieden.
- Hou het afscheid kort,;
Na de overdracht is het echt het moment om afscheid te nemen. Benoemen dat je gaat (en vanavond ook weer terug komt), een knuffel en een kus en dan is het belangrijk om ook echt te gaan. Begint je kind te huilen? Heb vertrouwen in de juffen die voor je kindje zorgen. Wanneer je opnieuw naar binnen gaat om een knuffel of kus te geven, maak je het onbewust en onbedoeld alleen maar verwarrend.
- Bellen mag altijd! (Graag zelfs!)
Als je toch met een vervelend gevoel weg gaat en je wilt graag weten hoe het met je kindje gaat, bel dan! Voel je niet bezwaard, wij zijn er voor jullie kindjes maar ook voor jullie.
Samen kunnen we bekijken en bespreken wat de beste manier is en zoeken naar een manier die voor jullie kindje werkt maar ook voor jullie.
Als laatste; sommige dingen hebben tijd nodig! Blijf je het lastig vinden? Ga het gesprek aan, geef aan wat het, voor jullie als ouders, makkelijker kan maken.
Liefs Mariëlle
